Neleri unutuyoruz... Zamanında geçmesin istediğimiz dakikalar, saniyeler gün gelip işkencelere sebep oluyor.
Kimseler gülemediğimiz yerden güldüğümüz, kimselerle konuşamadıklarımızı konuştuklarımızı, kendimizden sakladığımız yaraları, hep aynı yerden kırılıp yine teselli bulduğumuz o insanları, ayrı uykulara dalıp birlikte uyandığımız insanları, sevmeyi unutmayın... Sonra her sevginin getirisi olan özlemeyi elbette... Ağır işçilik gerektirir çünkü özlemek, birde şu var senin özlediğin kadar onun özlememişliği vardır belki de. Her şeyi geçtim de anlatsana biraz nasıl özlemeyebiliyorsun bir söylesene...
